Παρουσιάσεις βιβλίου
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Αίθουσα Εκδηλώσεων της Τράπεζας Κύπρου,
Λεμεσός
Κυρίες και κύριοι,
Σας
ευχαριστώ που με τιμήσατε με την
παρουσία σας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ
απευθύνω και στον εκδότη μου κύριο Κώστα
Επιφανίου, στη φιλόλογο κυρία Παναγιώτα
Μορίδου πρ. γυμνασιάρχη και συγγραφέα
και στον
πρώην
διευθυντή δημοτικού σχολείου κύριο Αχιλλέα Ιωάννου που
είχαν την ευγενή καλοσύνη να συμμετέχουν
στην αποψινή εκδήλωση.
«Βουτιά στην κόλαση», αυτός είναι ο
τίτλος του βιβλίου που σας παρουσιάσαμε
απόψε. Ένας τίτλος που ίσως να μην
ακούγεται και τόσο ευχάριστα. Όμως
πιστέψτε με ήταν ο καταλληλότερος τίτλος
που θα μπορούσα να δώσω στο μυθιστόρημα
αυτό, γιατί η ηρωίδα μου, η Δανάη
Βασιλόπουλου, μια πανέμορφη και
πάμπλουτη κοπέλα, παρασυρμένη από τους
ψεύτικους έρωτες και τις ανύπαρκτες
αγάπες του άπληστου κι αγνώμονα
Κωνσταντίνου, που ήταν γιος του κηπουρού
τους, βιώνει στιγμές ανείπωτης πίκρας κι
οδύνης, που σίγουρα μόνο στην κόλαση
πρέπει να υπάρχουν. Το βιβλίο έχει πολλά
μηνύματα και πολλά παραδείγματα να δώσει
στον αναγνώστη. Θα προτιμούσα όμως να
ξεφύγω κάπως από το θέμα μας και να πάω
στους λόγους που με ώθησαν ν` αρχίσω το
γράψιμο.
Ήταν η αγάπη μου για το χωριό μου, η
περιέργειά μου για το πώς ζούσαν οι
άνθρωποι των προηγούμενων γενιών και
περισσότερο απ` όλα το ενδιαφέρον μου να
γνωρίσω τις ρίζες μου. Ποιοι ήταν
πρόγονοί μου, πώς ήταν η ζωή τους, ποιες
οι ασχολίες τους, οι διασκεδάσεις τους,
οι χαρές τους, οι λύπες τους, οι
προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες τους.
Όλα αυτά με ωθούσαν να ρωτώ και να
ξαναρωτώ τους μεγαλύτερους και να τυπώνω
στο μυαλό μου αυτά που μάθαινα. Ήρθε
όμως κάποια στιγμή που στο μυαλό μου
στριμώχθηκαν τόσα πολλά, που δεν πήγαινε
άλλο. Ή έπρεπε να τ` απαλλαγώ ή να τα
εναποθέσω κάπου για να τα προφυλάξω από
τη φθορά του χρόνου. Προτίμησα το
δεύτερο και μια μέρα βρήκα τον εαυτό μου
καθισμένο μπροστά στο κομπιούτερ να
πληκτρολογεί. Είχα αποφασίσει να γράψω
όλα εκείνα που γνώριζα, όχι για να
φτιάξω ένα βιβλίο, αλλά για δική μου
χρήση και της οικογένειάς μου. Βλέποντας
όμως τις σελίδες μου να γεμίζουν η μια
την άλλη, πείσθηκα πως ναι, θα μπορούσα
να γράψω ένα βιβλίο. Και το αποτέλεσμα
ήταν αυτό. Το «Ανατολικά του Διαρίζου»,
το οποίο κυκλοφόρησε το 2009 αφήνοντας
τις καλύτερες εντυπώσεις, σ` αυτούς που
το διάβασαν. Εδώ μέσα είναι
συγκεντρωμένες οι αδρότερες ψηφίδες ζωής
μιας οικογένειας του περασμένου αιώνα.
Όλοι οι ήρωες του βιβλίου αυτού είναι
υπαρκτά πρόσωπα, ακόμη και τα ονόματά
τους είναι πραγματικά, εκτός από δυο
τρεις περιπτώσεις που χρειάστηκε να τ`
αλλάξω για ευνόητους λόγους.
Το
«Ανατολικά του Διαρίζου» τέλειωσε και
δόθηκε στον εκδότη και τότε διαπίστωσα
πως ήμουν εθισμένη με το γράψιμο. Η
επιθυμία να καταπιαστώ με κάτι
καινούργιο ήταν πολύ έντονη, μέσα μου.
Ποιο όμως θα ήταν το επόμενό μου θέμα;
Πάντοτε
στη ζωή μου θαύμαζα και υποκλινόμουν
μπροστά στους ανθρώπους με ισχυρή
βούληση και δυνατό ταμπεραμέντο, οπότε
σκέφτηκα να γράψω ένα μυθιστόρημα του
οποίου η πρωταγωνίστρια θα είχε αυτά τα
προτερήματα. Πέρασα την ηρωίδα μου από
μεγάλες φουρτούνες και ισχυρές
καταιγίδες. Την πέρασα από σκοπέλους και
υφάλους, την πέρασα δίπλα από την Σκύλα
και τη Χάρυβδη, αλλά η ατσαλένια ψυχική
της δύναμη και η βαθιά της πίστη στο Θεό
την βοήθησαν να βγει μέσα από τα
συντρίμμια και τα χαλάσματα, γερή και
δυνατή. Ανανεωμένη σαν τον φοίνικα που
γεννιέται μέσα απ` τις στάχτες του.
Σας
ευχαριστώ και πάλιν και σας εύχομαι καλά
Χριστούγεννα κι ευτυχισμένο τον
καινούργιο χρόνο.
Αντιγόνη
Χριστοδουλίδου